معرفي شهر پل سفيد(مركز شهرستان سوادكوه): 

 
  پلْ‌سِفید، مرکز شهرستان سوادکوه در استان مازندران. این شهر در °53 و´3طول شرقی و °36و´7 عرض شمالی، در ارتفاع 550متری از سطح دریا در دامنه‌های شمالی رشته کوههای البرز مرکزی و در ناحیه‌ای نیمه جنگلی واقع شده است. پیرامون این شهر را کوههای سامان‌سی، سیتک، الوات، غلِ غِلوک، گَتو و لالتا دربرگرفته، از این رو شهر به صورت طولی و در امتداد جاده‌ای که از میان آن می‌گذرد، رشد کرده است. رودخانۀ تالار که از کوههای جنوبی شهرستان سوادکوه سرچشمه می‌گیرد، از میان این شهر می‌گذرد. آب‌وهوای پل‌سفید معتدل و نیمه مرطوب است. بیشترین دمای آن در تابستانها °34 سانتی‌گراد، و کمترین آن در زمستانها °10- سانتی‌گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن حدود 550 میلی‌متر است.

در پیرامون پل‌سفید کشاورزی و دامداری رونق دارد. آب کشاورزی این شهر از رودخانۀ تالار، و آب آشامیدنی آن از چشمه‌های لوله‌کشی شده تأمین می‌شود. وجود مراتع سرسبز باعث شکوفایی دامداری در این شهر شده است، چنان‌که گوشت گوسفند و فرآورده‌های لبنی از موادی است که به جاهای دیگر فرستاده می‌شود. زغال‌سنگ نیز از دیگر مواد صادراتی این شهر است که از معادن البرز مرکزی ـ که در کنار آبادی کری‌کلا در 4 کیلومتری پل‌سفید واقع است ـ استخراج می‌شود.

یکی از مهم‌ترین عوامل در توسعۀ پل‌سفید، قرارگرفتن این شهر در کنار راههای ارتباطی است. پل‌سفید بر سرراه فیروزکوه که تهران را به مازندران متصل می‌سازد، و همچنین در مسیر راه‌آهن تهران ـ شمال واقع است.

ضرب المثل هاي محلى سوادکوه و مازندران(8)
 

اَگِه داروَک بَخوندِه گِنِه وارِش اِنِه:

اگر قورباغه سبز روي درخت بخواند مي‌گويند باران مي‌آيد.

پنج شنبه نون و خِرما دَر کامبي تا اَمِه مِردِه جِه بَرِسِه:

پنجشنبه نان و خرما بيرون مي‌‌دهيم تا ثوابش به مرده ما برسد.

چايي دِلِه دار دَرِه مِهمون قد بِلِند اِنِه:

روي چايي ساقه اش قرار گرفته مهمان قد بلند مي‌آيد.

خوي بد بدي صدقه دَر هاکِن تا بدي اون خو بر طرف بَوشِه:

خواب بد ديدي صدقه بده تا بدي آن خواب بر طرف شود.

سگ سر او نَشِند تِه دَست گِند موک زَندِه:

روي سگ آب نريز دستت زگيل مي‌‌زند.

شو بي وقت نونه جارو بَزوئن فرشته ملائکه رِه شِه سِرِه جا بيرون کاندي:

شب بي موقع نبايد جارو بزني چون فرشته و ملائکه را از خانه خود بيرون مي‌‌کني.

گرم تندير سَره دَپوشي تِه وِسِه حادثه پيش اِنِه:

سر تنور گرم را بپوشاني براي تو حادثه پيش مي‌آيد.

نِمِک رِه نِشِند بِنِه بِه خاطر اين که حضرت زهرا چشم  اُو هَستِه:

نمک را زمين نريز به خاطر اين که آب چشم حضرت زهرا است.

وِشنا رِه خورِش نَوِنِه خوره بالش نَوِنِه: آدم گرسنه اهميتي به خورشت غذا نمي‌دهد ادم خواب الود اهميتي به بالشت نميدهد.

عاروس رقص بلد نيه گِنِه بِنِه تپه چاله دارنِه:

عروس رقص بلد نيست ميگويد زمين تپه چاله دارد يا ( هموارنيست).

ضرب المثل های محلی سوادکوه و مازندران(7)


آدم ندونه ونه گرواز کجه چال دره

د زن دار آدم ونه مسجد کنار باخسه

اغوز خانی بخری ونه چک چک ره نشنویی؟

آشپج که دتا بینه پرزو ره سگ ورنه

آبرو ره بز نارنه که ونه دم هوائه

آبکش جری ره گنه د سولاخه

آدم پر اتتا دفعه میرنه

آدم وشنا تیرنگ خو ویننه

شه سره بسم الله اتتی سره استغفرالله

نئی نزا اسم ره گنه غلامرضا

برادری بجا بزکله شه قمت دارنه

ضرب المثل های محلی سوادکوه و مازندرانی (6)

بابل گدا آمل ره ضرره

باغبون وره چپون تره

باکله پج نمک سو دارنه

باکله لاپه ره خرنه دار سایه خسنه

شه مرگ ره ونه اتتی جنازه کنار بدیین

بامشی حخ ماس کلا سر گیرنه

بامشی کته میومیو ره شه مار جا یاد گیرنه

بامشی که لاغر بیه گل وره جول پرنه

بامشی واری چله زننه

ضرب المثل های محلی سوادکوه و مازندرانی(5)


دله گزنا ، ديا امزنا

اتتا بي نماز وسه ، در مسجد ر نوننه.

یا گرد بونه یا چارسی

پیشین دمالین پله

رحمت بر کفن دز پیشین

آسمون کینگ بنه ننه

سر بیی په کچه بسیاره

آقا نوکر دارنه نوکر چاکر دارنه

ارباب که سره نوکر اتتا نون گلی وسسه

مردم آه اثر کنه سرشو نکرده سحر کنه

اتتا اودنگ چال ره هفت تا شاب مجنه

اتتا بار گاز اتتا بار ناز

اتتا بز کمتر اتتا هه کمتر

اتتا خرابه حموم هفتا جمه دار

اتتا درو گنه اتتا پون دنه

اتتا دززه اتتا دسگ

ضرب المثل های محلی سوادکوه و مازندرانی(4)


** اتی که تسر دکته، دابوی شالِ سر نکِته

** اش رِ ورْفِ روز کشِننّه

** کوزِ پشت رِ چو نخوانه، تیمِجار چه شونه

** اشِ ره کشمه، پلنگ ره دار کمه

** پلنگِ لاش سر ارمجی، تن نشونه

** تی شی شال بوهه، ته آرد گوآل بوهه

** خی کله، خی عملِ انه

** این هوای دله، خی تیمِجار نشونه

**تِه جنّ ورگ بخرده

** تلاکته، بورده شالِ پیشواز

** شالی که ماهی بخرِده، دِریو رِ میون کنه

** کچیک خی وراز وونه، کچیک رو هراز وونه

** وگ، کَوَز دوش هیته

** ورگ دکته صد تا ره، بورده مِ اتا ره

** ونه شیر، شکار هکنه، شال بخره

** ورگ بزو، شالِ سِ دکته