کمیل ایمانی عضو شورای فرماندهی لشکر 25 کربلا، سردار شهیدی است که با 22 سال سن‌، 2 هزار و 502 روز سابقه جبهه و جنگ دارد. 

تولد سردار کمیل ایمانی در 20 تیر سال 45 و شهادتش در 19 تیر 1367 است و این سردار سوادکوهی 2 هزار و 502 روز سابقه جبهه و جنگ دارد و این در حالی است که تنها 22 سال سن داشت و طول دفاع مقدس هم 2 هزار و 900 روز بوده است.

شهر زیراب سوادکوه با یادمانی از این سردار متین و مودب و مهربان آذین شده است و عطر خوشبوی او در میانه تیر هر سال که سالروز تولد و شهادتش است یادآور جوانانی از این سرزمین است که جان‌شان را در طبق اخلاص گذاشتند و زندگی خود را در دفاع مقدس معنا کردند تا مسیر عزت و سرافرازی برای ما روشن و هموار شود.

وجه تسمیه سوادکوه در اعتقاد عامه

سوادکوه در دوران مختلف تاریخ، محدوده ثابتی نداشته و همواره حد و مرز آن در اثر عوامل طبیعی، اقتصادی و سیاسی تغییر یافته‌ است. کشفیات باستان‌شناسی به همراه اسناد و مکتوبات تاریخی حاکی از آن است که سوادکوه از نواحی کهن طبرستان و ایران بوده و انسجام بافت اجتماعی و فرهنگی آن در دوران اساطیری ایران ریشه دارد.

این ناحیه همواره در تعیین مسیر تاریخ طبرستان حضور موثر داشته و مورد توجه حکام دولت مرکزی بوده‌است. مورخانی مانند ابن اسفندیار تا قبل از قرن دهم هجری قمری آن را جزیی از تپورستان در ایالت فرشوادگر ذکر کرده‌اند که از شرق تا جرجان، از غرب تا دیار آذربایجان، از جنوب تا نواحی ری، قومس و دامغان وسعت داشت.

در حال حاضر اهالی منطقه کوه‌های صاف و عاری از درخت را ساکو می‌خوانند که مخفف کلمه سات کوه یا کوه صاف می‌باشد.

عده‌ای نیز بر این عقیده‌اند که نام سوادکوه از کوه سوات گرفته شده که در جنوب شرقی روستای چرات در دهستان ولوچی واقع شده و در ارتفاعات آن آثاری از تمدن قدیم مشاهده می‌شود که احتمالا به دلیل استقرار حاکمان قدیم سوادکوه بر جای مانده ‌است.

اسمعیل‌خان امیرمؤید سوادکوهی باوندی

ملک محمود ولاش


ملک محمود ولاش (بلاش) آخرین فرمانروای قارنوند آسران در شهریارکوه بوده‌است که در قرن ۸ میلادی در

جنگ غافلگیرانه با میرعمادالدین سرسلسهٔ مرتضویان طبرستان شکست خورده و به ناچار به اصفهان عزیمت

می‌کند و بدین ترتیب حکومت محدود قارن وندیان منقرض می‌شود میرعماد برای جلوگیری از شورش مردم

چاشم در حمایت از ملک محمود بلاش ۴۰۰ خانوار آنان را به خلرد کوچانید.

قارِنوندیان (به مازندرانی: کارنوندیون) از خاندان‌های فرمانروای تبرستان در شمال ایران بودند مرکز حکومت

قارنوندان در شهریارکوه بوده است که در بین سمنان و ساری قرار داشته‌است مهم‌ترین آبادی شهریارکوه

آسران بوده‌است که در ۳ کیلومتری جنوب روستای چاشم قرار دارد. گرچه مازیار واپسین اسپهبد قارنوند بود،

ولی پس از او برخی از افراد این خاندان به صورت بسیار محدود در شهرها، روستاها و قلعه‌ها حکومتی برپا

می‌کردند.