برخی از ارتفاعات و قلههای معروف این منطقه عبارتند از:
* ارتفاعات شورکچال.
* قله امامزاده حسن در ۵۰ کیلومتری شمال غرب شهر پل سفید در مجاورت منطقه آلاشت.
* کوه چرات در ۵۰ کیلومتری جنوب غرب شهر پل سفید در داخل منطقه آلاشت.
* قله اتابک در دهستان راستوپی با ۳۲۷۱ متر ارتفاع.
* ارتفاعات ۳۵۰۰ متری دهستان ولوپی جنوب غرب شهر پل سفید.
* ارتفاعات شاراق.
* ارتفاعات وسو با ۲۸۶۵ متر ارتفاع در منطقه لفور، شمال غرب شهر پل سفید.
ادامه مطلب...
تاریخ: شنبه 28 بهمن 1391برچسب:
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
ارتفاعات و قلههای معروف سوادکوه,
,
جاذبههای ورزشی سوادکوه
کشتی محلی این ورزش سنتی، زیبا از زمانهای دور در سوادکوه از جایگاه و اعتبار خاصی برخوردار بوده و جزء مهمترین ورزشهای این نا حیه به شمار میرفتهاست.
در مناسبتهای مختلف، بویژه در جشنهای ۲۶ عید ماه، جوانان و ورزشکاران هنر خود را در میدان امامزاده حسن، امامزاده علی و چند مکان دیگر به نمایش میگذارند و به برندگان نیز جوایزی مانند گاو و گوسفند تعلق میگیرد.
مرده گیری
این ورزش نیز از قدیم الایام در مراسم عروسی انجام میشود و در حال حاضر کم تر از گذشته به آن توجه میشود.
ادامه مطلب...
تاریخ: شنبه 28 بهمن 1391برچسب:
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
جاذبههای ورزشی سوادکوه,
,
آداب و رسوم سوادکوه
تا چند دهه قبل آداب و رسوم سنتی که از دوران باستان به یادگار مانده بود در سوادکوه رواج داشت اکنون بسیاری از آنها به خاطر رسوخ تفکرات خاص شهر نشینی به فراموشی سپرده شده و نسبتهای بر جای مانده نیز دچار تغییرات اساسی گردیدهاست.
مردم منطقه سوادکوه مانند دیگر مناطق مازندران آئینهای سنتی و مذهبی ماه مبارک رمضان، عید فطر، قربان و غدیر خم و چشنهای میلاد ائمه به همراه سوگواری خاص ماه محرم و آئینهای ملی عید نوروز، شب یلدا را بر پا میدارند.
از دیگر سنتهای زیبا و نیکوی قدیمی شب نشینی است که توأم با بیان حکایات و اساطیر قدیم میباشد. در این دور هم نشینیها تنقلات و شیرینیهای سنتی مانند پشت زیک، ماکلمه و نان کتی نیز تهیه و استفاده میشود و تا میهمان قندان را بر نگرداند، میزبان دادن چای را قطع نمیکند.
ادامه مطلب...
تاریخ: شنبه 28 بهمن 1391برچسب:
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
آداب و رسوم سوادکوه,
,
گویش مردم سوادکوه
بومیان سوادکوه نیز مانند نقاط دیگر مازندران گویش و زبان طبری یا همان زبان مازندرانی را با لهجه خاصی تکلم میکنند. شایان ذکر است که بیشتر واژههای زبان طبری به دلیل نفوذ زبانهای دیگر در استان مازندران فراموش شده ولی در سوادکوه از اصالت بیشتری برخوردار بوده و کمتر دچار صدمه گردیدهاست.
در گذشتههای دور زبان پهلوی در این ناحیه رایج بود و تا قرن پنجم هجری قمری نیز مردم این دیار با زبان پهلوی گفتگو میکردند و دیرتر از نقاط دیگر ایران تحت نفوذ زبان و فرهنگ بیگانه قرار گرفتند.
تاریخ: شنبه 28 بهمن 1391برچسب:
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
گویش مردم سوادکوه,
,
اقتصاد و فرهنگ
شهرستان سوادکوه از نظر اقتصادی یکی از محرومترین شهرستانهای استان مازندران است. در گذشتهای نه چندان دور مراتع غنی این منطقه منبع درآمد ساکنین آن بود و مردم این ناحیه اکنون نیز به علت شرائط مناسب اقلیمی به دامپروری اشتغال دارند. تا قبل از ملی شدن مراتع و اصلاحات ارضی سوادکوه یکی از مهمترین تأمین کننده مواد لبنی و گوشتی بازار تهران و مازندران به شمار میرفت.
در حال حاضر نیز سوادکوه از قطبهای دامپروری استان مازندران است و یکی از بهترین نژادهای گوسفند زل در این ناحیه پرورش داده میشود.
بعلت کوهستانی بودن منطقه کشاورزی در این شهرستان از رونق چندانی برخوردار نیست و در نواحی جنوبی آن کشت گندم، جو و ارزن در گذشته مرسوم بود. کشت و کار در نواحی جلگهای شمال آن و در حومه شهر شیرگاه دارای رونق بیشتری است و برنج کاری قسمت اصلی تأمین معاش و گردش امورات اقتصادی آن بشمار میرود. در اوایل قرن چهاردهم قمری با کشف منابع عظیم زغال سنگ، در ناحیه البرز مرکزی، بسیاری از بومیان این منطقه در این بخش مشغول بکار شده و کار در معادن و امور جنبی آن چهره اقتصادی سوادکوه را دگرگون نمود.
علاوه بر ذخائر عظیم ذغال سنگ، منابع معدنی دیگر مانند فلورین و سیلیس نیز از در آمدهای اقتصادی این ناحیه بشمار میرود و عده کثیری نیز در خدمات مربوط به راه آهن دولتی کشور اشتغال دارند.
ادامه مطلب...
تاریخ: جمعه 27 بهمن 1391برچسب:
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
اقتصاد و فرهنگ,
,