شعری به زبان محلی از استاد گرانقدر باباتافته


لینگ  تیل  خرده  دیگر  پلم  ونه دوا نیه

میشکا بند اننه زوئه زمین گل پیدا  نیه


بزپه   گم      بئیبو     ورزا  دیگه  ورزا نیه

گو پنو شیشک بیته بو دیگه وره خدا نیه


جت  و   ازال و  بلو   کل  و  کناری    داشتمی

آخ چه بهاری داشتمی دشت نپاری داشتمی


***شو تا صواحی دست خی کلاه سنگ داری داشتمی***

شعر مازندرانی
 از استاد عزیز حجت الله حیدری :
 
هوشته مره پلای سر گنه تن نگار انه
سفره ره جم نکن نور یار سر نهار انه

درانه دساپا هاکن، بور همه ره صدا هاکن
چکه بزن سما هاکن سرزده با وقار انه

تشت بور لگن بیار طبل و دسر کتن بیار
دشمن ور کفن بیار بورده پار و پرار انه

دهره بیار گلن بزن گو ره بور همن دون
خارک پیراهن دکن یار سمن سوار انه

لمتکا و متکا بیار، کاسه و پیلکا بیار
بزکله جونکا بیار مظهر کردگار انه

زهره انه روجا انه نقره انه طلا انه
خنده انه صفا انه جلوه شام تار انه

لینگ نشون گنه انه، دسا دهون گنه انه
دور زمون گنه انه بلبل بی قرار انه

اسپه میها ره بو نرو وارش و وا ره بو نرو
سرد هوا ره بو نرو چرده دوسه دار انه