شعری زیبا از مثنوی سرزمین من سوادکوه از استاد باباتافته-قسمت هفتم

به  هر  جای    ورسک  پل   چهره ی  او

ورسک گوش است  و   پل گوشواره ی او

ورسک   اندر  زبان  خاص و عام  است

به ایران فخر وناموس است و نام است

ورسک   بر   کشورم   سرمایه باشد

وطن   باشد  سر  و   او  پایه   باشد

وطن جسم است و جان سرمایه ی او

ورسک  باشد   ستون    مهره ی    او

ورسک  بین  دو   دریا  ارتباط    است

به   ایران   عزیزم     انبساط    است

منتخب اشعار باباتافته در وصف سوادکوه

سوادکوه را زنم باز حلقه بر در              سلام    من ببر   بر   آن مظفر

که گر طوفان بپا روزی خزر کرد             سوادکوه سینه خود را سپرکرد

سوادکوه نام تو برهر زبان است            ترا چون پور قارن مرزبان است

تو تاریخی ز قارن تا  ز  شروین              هژبری از تو آموخت  راه و آئین

به زیراب سوادکوه لطف حق بین            مبارک بارگاه   عبد  حق بین

به زیراب سوادکوه رحل ره کرد               غروب هم سایه بر دیدار مه کرد

همه از شیر مردان سوادکوه                 همه   از  نامبرداران     نستوه

همه از قهرمانان این  دیارند                   بر این خاک سوادکوه  افتخارند

پلنگانی که طفل این دیارند                    بر این کوه سوادکوه  پاسدارند

به هرجای ورسک پل چهره ی او             ورسک گوش است وپل گوشواره ی او

ورسک اندر زبان خاص وعام است            به ایران فخروناموس است ونام است

ورسک بر کشورم سرمایه باشد               وطن  باشد  سر  و   او  پایه  باشد

وطن جسم است وجان سرمایه ی او        ورسک باشد ستون مهره ی او

ورسک  بین  دو  دریا ارتباط است              به ایران  عزیزم  انبساط  است